Adijo!

Zo dan is de dag toch echt aangebroken, dat onze tassen klaarstaan het huis opgeruimd is en we nog een laatste knuffel geven aan de vriendjes op de kliniek en op het vliegtuig stappen. Wat zijn die drie maanden voorbij gevlogen. Wat begon als een studieverblijf pakte uit tot zoveel meer, het afscheid nemen van nieuw gemaakte vrienden ging dan ook niet in de koude kleren zitten. Bijzonder dat je in een korte tijd zo'n band met mensen op kan bouwen. 

Gelukkig konden we vrijdagavond nog genieten van een goed afscheidsfeest! Alle dierenartsen van de kliniek waren present, samen met onze beste Sloveense vrienden met twintig man en een professionele Weber bbq-kok (a.k.a de prof) genoten we van de laatste zonnestralen en heerlijk eten op ons dakterras. Alle ingrediënten voor een fantastische avond waren aanwezig. Tussendoor was het voor Simone nog even tijd om een ritje achterop de Harley-Davidson met één van de dierenartsen te maken. Want hier is de algemene regel altijd hetzelfde : Beloofd is beloofd!!! 
Na heerlijk vlees, veel gelach, Sloveense dans en Sloveens gezang en een drankje op zijn tijd werd er met een traantje hier en daar afscheid genomen van de dierenartsen en crashten onze student vrienden met z'n allen in de vergaderzaal. De volgende ochtend was het daarom ook tijd voor een goed hangover breakfast! Pancakes, scrambled eggs, walnotenbrood, trifle en vooral veel koffie! 

Het enige wat ons nog rest is een tripje naar het vliegveld en afscheid nemen van onze prof maar bovenal allergrootste vriend hier en zijn vrouw..... 

We willen afsluiten met een gedichtje van Versjes van Lars, die de spijker op zijn kop slaat : 

Vergeet alle keren 
van iets voor de 
laatste maal 
Herinner je liever 
steeds het één-na-laatste 
want toen was het 
nog gewoon normaal 

Adijo !