Nemčija

We moeten ons verontschuldigen voor het feit dat dit bericht lang op zich heeft laten wachten, maar we zijn er weer! We hebben in elk geval een geldig excuus (volgens ons toch zeker ;-)). Vorige week was namelijk een gekkenhuis, het was de week van de invasie van de Duiters! (Nemčija betekent Duitsland). Dit heeft deze keer niets meer vijandige gevoelens of wat dan ook te maken, laat het ons even uitleggen....

Een collaboratie tussen een professor in Duitsland en onze prof hier resulteerde in een intensieve vierdaagse workshop voor dierenartsen waar ondergetekenden ook deel van mochten uitmaken :-D. Voor ons was dit naast enorm leerzaam en gezellig ook dubbel vermoeiend. Wij waren namelijk niet alleen deelnemers van de workshop maar ook mede organisatoren en manusjes van alles. Het grote voordeel hiervan was dat we allereerst met veel mensen in contact kwamen, je weet niet waar dit goed voor is, en dat we lekker rond konden scheuren in de dikke BMW van de prof op volle snelheid om weer eens iets op te halen wat in de chaos vergeten was. Yihaaaaaa! Voor  een hechtdraad, een scalpel, een verband, een infuus, katheters voor onze kleine patiënten, pijnmedicatie voor de koeien, het opladen van dieren en uitladen van nieuwe patiënten en dergelijke voor alles klonken de ons nu welbekende kreten (die ons nu nog nachtmerries bezorgen ;-)) KAAATTTT, SIIIMOOONNEEE! Nu lijkt het misschien of we als slaven rond gestuurd werden maar niets was minder waar. Dikke complimenten werden rondgestrooid en we werden als volwaardige dierenartsen behandeld! Wij hebben genoten (en zijn nog steeds aan het bijkomen ;-)). Voor het geval er mensen zich afvragen wat we nu exact gedaan en geleerd hebben volgt hier het serieuze deel. Wij zijn verder bijgeschoold in klauwbekappen, klauwchirurgie, echografie, uier chirurgie,  lebmaagoperaties, keizersnedes, operaties van navelbreuken en navelinfecties bij kalveren en ga zo maar door :-D Elke dag begon met een aantal lezingen van verschillende professoren gevolgd door het praktische deel waar we deze nieuwe kennis geoefend hebben op modellen en levende dieren. Een fantastische ervaring.

Wat ook een ervaring was, was het bijpassende buffet wat we elke dag voorgeschoteld kregen. Als dierenartsen voor runderen kun je natuurlijk geen gebakken kipfilet eten, nee het menu bevat uiteraard herkauwers in alle formaten en vormen. Als klap op de vuurpijl noemen wij u hierbij: het eten van soep gevuld met stukjes pens! Ondanks dat we in detail alle anatomische structuren konden herkennen blijkt dit toch een ware delicatesse te zijn!

Na alle drukte van de workshop en grapjes met de Duitse afvaardiging (jawel sommige Duiters maken wel grapjes ;-) was het deze week weer tijd voor het "gewone" werk, namelijk de boer op om koeien te behandelen. Hierbij is er allereerst goed nieuws te melden: drie van onze patiënten zijn gezond verklaard en hebben de kliniek verlaten. Wij blijven achter met drie overige vriendjes, een doos chocolade, eieren en een fles whiskey als teken van dank ;-)
Helaas was deze week ook een week waarin we een aantal dieren moesten euthanaseren. Maandagmorgen begon niet leuk met de euthanasie van onze Belgisch Blauwe vriend op de kliniek. Ondanks dat we ons uiterste best hebben gedaan konden we zijn longontsteking niet onder controle krijgen en was hij zo ziek en op dat we geen andere keuze hadden. De volgende morgen vroeg was een oude koe die niet meer overeind kon komen de tweede euthanasie van deze week. Alweer een trieste ervaring, twee oude mensen met een handjevol koeien die ontzettend verdrietig waren om het verlies van hun mooie, acht jaar oude koe gaat je toch in de koude kleren zitten....

Ondertussen krijgen we steeds minder zin om naar huis te gaan, mede omdat we hier elke dag meer en meer opgenomen worden in het team. Zo zijn onze eerste bezoeken alleen een feit. We hebben klauwverbanden gewisseld met behulp van de tilt-table (operatietafel) onze toeziend oog van de boer, maar zonder prof! Vervolgens hebben we 4 kalveren alleen onderzocht en een behandeling ingesteld. Als dank kregen van de boer overheerlijke versgemaakte leverstoofpot en bracht hij ons terug naar huis. De volgende dag herhaalde het ritueel zich en werden we alleen op pad gestuurd voor controle en het behandelen van een koe na keizersnede. Altijd handig als  je alleen bent en de eigenaren spreken alleen Sloveens maar geen woord Duits of Engels ;-) Gelukkig kom je ook in dit vak met handgebaren een heel eind! De eigenaren waren tevreden, en wij ook! Onze eerste ervaringen als zelfstandige dierenartsen zijn een feit en geloof ons, deze smaken naar meer!