Lahko noc

Lahko noc betekent in het Sloveens: "Nog een fijne avond". En een fijne avond was het weer na een ietwat rustige dag en een rustig weekend. Het enige wat jammer was van deze dag was het feit dat we geroepen werden bij 2 dieren waarvan we vrezen of ze er morgen nog zullen zijn. Vanmorgen was onze eerste patiënt een 10 jaar oude melkkoe met kalfsziekte. In de meeste gevallen zijn koeien met kalfsziekte relatief makkelijk te genezen door ze een infuus te geven van onder andere calcium.  Als ze echter ouder zijn kunnen ze soms zo diep in de problemen raken dat we ze er moeilijk weer bovenop kunnen helpen. Zo ook in dit geval, we hebben haar alle medicaties gegeven samen met de volledige infuustherapie maar er was nog weinig verbetering te merken. Toch hopen we dat we haar morgenochtend staande en herkauwend terug vinden als we haar als eerste patiënt zullen bezoeken. Dit zou ze echt verdienen, iedereen heeft hier zoveel respect voor de oude koeien en terecht!
Onze andere kritieke koeienvriend was het totaal tegenovergestelde. Een jong kalfje die we al eens eerder behandeld hadden en toen beter was, was opnieuw in de problemen geraakt. We vonden hem platliggend op de grond, een hoopje ellende zonder dat er nog veel leven in te vinden was. Echter ook hier geven we de hoop niet op! We hebben hem infuus gegeven, medicatie en een warmtelamp en nu kunnen we niets meer doen dan hopen op een goede afloop en de kracht van dit kleine kalfje om er bovenop te komen.

Vorige week hebben we overigens nog een leuke koffie meeting gehad met twee van onze nieuwe vrienden. Met deze twee vrolijke meiden, met dezelfde naam, hebben we al een hele gezellige week gehad inclusief een pannenkoeken diner. Dus toen wij in Ljubljana moesten zijn voor onze ruimtevaart ervaring moesten we natuurlijk met hun afspreken voor een kopje kava :-D. Als echte Hollanders hadden we tijdens het pannenkoekendiner pannenkoeken met spek en appel-kaneel gemaakt. Blijkbaar vielen deze zo in de smaak dat onze Sloveense vriendinnen deze zelf ook nog eens hadden gemaakt ;-)

Uiteraard drinken we niet alleen koffie. Bij een van de boeren kwam natuurlijk weer de aloude bekende zelfgebrouwen schnaps op tafel. Zeer lekker (althans in de meeste gevallen ;-)) maar één glaasje is toch echt voldoende. Dit kun je echter alleen aan de boeren hun verstand brengen als je de Sloveense taal verstaat en spreek. Aangezien wij geleerd hebben dat het in de meeste gevallen veilig is om ja te zeggen op alle vragen deden we ook nu weer braaf onze plicht. De beste man vroeg aan Simone, smaakte de schnaps? Waarop braaf geantwoord werd met ja, heerlijk! Naïef als we zijn waren we verbaasd toen de glazen nogmaals volgeschonken werden. Blijkbaar lijken de Sloveense zinnen: "Smaakt het?" en " Wil je er nog eentje?" verdacht veel op elkaar.... oeps :p

Tussen alle bedrijven door hebben we ook het huis verder leefbaar gemaakt. De mannen blijven ons supplementeren met meubels en aanverwante artikelen. In Slovenië bestaat er gelukkig ook zoiets als een Ikea waarbij de beschrijving van de meubels ook gewoon in plaatjes wordt weergegeven. Voor ons dus geen probleem om even een tafel met 4 bijpassende stoelen in elkaar te knutselen onder het luid meebléren van oude klassiekers zoals 35 koeien van André van Duijn. Want klussen kan niet altijd serieus zijn en ze moeten hier tenslotte blijven onthouden dat we Nederlanders zijn ;-)
Voor de geïnteresseerden onder ons:
https://www.youtube.com/watch?v=HLvsHEgLbyA

Over huizen gesproken: veel boerengezinnen wonen hier met de hele familie samen in één huis. Zowel ouders, grootouders als kinderen en de eventuele ooms en tantes ze komen allemaal aan ons voorbij als we overal aanschuiven aan de keukentafel. Zo maakten we kennis met een achtjarig, schattig jongetje, met een ietwat te grote bril die vol trots zijn "dierenboek" aan ons kwam laten zien. Toen we het boek eens goed bekeken stonden er inderdaad dieren in. Maar wel in de vorm van volledige anatomisch correcte plaatjes waarbij de Latijnse namen niet ontbraken! Zo'n boek wilden wij ook wel dus na in ons beste Sloveens duidelijk te hebben gemaakt dat we graag de naam van de auteur wilden hebben kon onze speurtocht op internet beginnen. Resultaat: ook wij zijn nu de trotse bezitters van een "dierenboek" ;-)

Voor deze avond gaan we ons verhaal hierbij afsluiten. Tenminste.....als we niet na krap een uur slapen wild gewekt worden door een te luide telefoon. Dit overkwam ons afgelopen donderdag. Als een verwarde kip zonder kop schoot Simone in haar  kleding en stormde onder het luide "a dio!" geroep de deur uit. Om vervolgens 2 seconden later met dezelfde rotgang weer terug te komen stormen om de andere helft van het duo hardhandig uit bed te halen omdat we op weg gingen naar een kalving waarbij extra mankracht altijd gewaardeerd wordt. Slaapdronken je kleding aantrekken gaat soms wat moeizaam maar als iemand je tshirt voor je openhoud en je riem in je broek stopt terwijl je je sokken aantrekt is het toch mogelijk om binnen een minuut in de auto te zitten en op weg te gaan naar een nieuw avontuur! ;-)